منوی سایت

گزیده ای از کرامات امام حسین (ع) ، امام سجاد (ع) و حضرت عباس (ع) 

---

*امام حسین (ع)*

تا بال و پر عشق به جانم دادند    در وادی عاشقان مکانم دادند
گفتم که کجاست کعبه‏ ی اهل ولا     در گاه حسین (ع) را نشانم دادند

ميلاد خط سرخ عشق، سومين پرچم دار قله امامت و ديانت، آقا اباعبدالله الحسين مبارک باد

 ماه مبارک

ماه شعبان، نورانی و دل پذیر و روح بخش سر می رسد و چون مژده بهاری که به جان خسته باغ می دود، دل های شیعیان را تازه و شاد می کند. بوی بهشت در دل ها می پیچد و در چشم ها نور معنویت می درخشد. ماه شعبان سر می رسد و در سوّمین روز از این ماه مبارک، سومین ستاره تابناک در آسمان ولایت و امامت می درخشد. فرزند مولی الموحدین علی بن ابی طالب ساقی کوثر و زاده زهرای اطهر، نور چشم رسول خدا چشم می گشاید و عالم خاکی را به بوی بهشتی خود روح آسمانی می بخشد.

مولودی الهی

به روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرتدومین فرزند برومند حضرت علی و فاطمه،که درود خدا بر ایشان باد،در خانه ی وحی و ولایت،چشم به جهان گشود. چون خبر ولادتش به پیامبر گرامی اسلام (ص) رسید، به خانه ی حضرت علی و فاطمه (ع) آمد و اسماءرا فرمود تا کودکش را بیاورد. اسماء او را در پارچه یی سپید پیچید و خدمت رسول اکرم (ص) برد،آن گرامی به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت.^۱

به روزهای اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش،امین وحی الهی،جبرئیل،فرود آمد و گفت: سلام خداوند بر تو باد ای رسول خدا،این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون «شبیر»^۲که به عربی «حسین »خوانده می شود،نام بگذار.چون علی (ع) برای تو بسان هارون برای موسی بن عمران است جز آنکه تو خاتم پیغمبران هستی. و به اینن ترتیب نام پر عظمت «حسین »از جانب پروردگار،برای دومین فرزند فاطمه انتخاب شد.

برکات وجود امام حسین علیه السلام از بدو تولد برای خاکیان و افلاکیان

از امام صادق علیه السلام روایت شده است: «هنگامی که امام حسین علیه السلام متولد شد، خداوند به جبرئیل فرمود با هزاران فرشته، برای عرض تبریک و تهنیت خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله برسند. هنگامی که فرشتگان از آسمان ها به زمین فرود می آمدند، فرشته ای به نام فطرس که به علت تعلل در ادای فرمان های خداوند، شکسته بال، در جزیره ای زندانی شده بود، از جبرئیل پرسید: به کجا می روید؟ جبرئیل گفت: برای عرض تهنیت مولود فاطمه علیها السلام، خدمت حضرت محمد صلی الله علیه و آله می رویم. فطرس گفت: ای جبرئیل! مرا با خود ببر، شاید آن حضرت برای من دعا کند و خداوند مرا ببخشد، پس فطرس نیز با ایشان همراه شد. هنگامی که به خدمت حضرت محمد صلی الله علیه و آله رسیدند، پس از عرض تبریک و تهنیت، جبرئیل شرح حال فطرس را برای پیامبر گفت. حضرت فرمود: «به فطرس بگو، بال شکسته خود را با قنداقه امام حسین علیه السلام تبرک کند و سپس به جای خود بازگردد!» فطرس این کار را کرد و گفت: «یا رسول الله! همانا به زودی امت تو این مولود را به شهادت برسانند و وظیفه من در برابر نعمتی که از حضرت امام حسین علیه السلام به من رسید، این است که هرکه بر او سلام کند، من سلام او را به امام حسین علیه السلام می رسانم و هرکه بر او صلوات فرستد، من صلوات او را به آن حضرت خواهم رساند.» نقل است هنگامی که فطرس به آسمان می رفت، می گفت: «کیست مثل من و حال آنکه من، آزادکرده حسین بن علی و فاطمه و محمدم».^۳

روایت شده است مردی در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله گناهی کرد و از ترس پنهان شد. روزی حسنین را دید، ایشان را بر دوش خود سوار کرد و به محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله رفت و عرض کرد: یا رسول الله! من از گناهی که کرده ام، به خدا و به این دو فرزند تو پناه آورده ام. پیامبر تبسم کرد و فرمود: «برو که آزادی!» و به حسنین علیهما السلام فرمود: «شفاعت شما را در حق او پذیرفتم.» آنگاه این آیه نازل شد: «وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُواْ أَنفُسَهُمْ».^۴

پی نوشتها:

۱.امالی شیخ طوسی ج ۱ ص ۳۷۷

۲.شبر بر وزن حسن و شبیر بر وزن حسین و مشبر بر وزن محسن نام پسران هارون بوده است و پیغمبر اسلام (ص) فرزندان خود حسن و حسین و محسن را به این سه نام نامیده است- تاج العروس ج ۳ ص ۳۸۹،این سه کلمه در زبان عبری همان معنی را دارد که حسن و حسین و محسن در زبان عربی دارد- لسان العرب ج ۶ ص ۶۰

۳. منتهی الامال، ج ۱، ص ۴۳۹.

۴. بحارالانوار، ج ۴۳، ص ۳۱۸.

******************************************

*امام زین العابدین(ع)*

نیایش‌های امام سجاد، چشمه حیات و شیرینی معنویت است که روح‌ها را به تکاپو می‌اندازد.

 ولادت سالار عبادت مبارک

عطر ولادت

امام زین العابدین علیه السلام در تاریخ پنجم شعبان سال ۳۸ هجری قمری در شهر مدینه چشم به جهان گشود. پدر بزرگوار امام زین العابدین، حضرت امام حسین علیه السلام امام سوم شیعیان جهان و مادر گرامی آن حضرت ـ چنان که مشهور است ـ شهربانو دختر یزدگرد آخرین پادشاه سلسله ساسانیان و از نوادگان انوشیروان است. او از بهترینن زنان عصر خویش محسوب می شده است.

امام سجاد(ع)، وارث رسالت حسین(ع)

 

یکی از برجسته ترین جنبه های زندگی آن حضرت، همراهی او با سالار شهیدان در قیام کربلا و رسالت سنگین پیام رسانی آن نهضت بزرگ بود. آن حضرت، تنها مرد بازمانده از خاندان حسین(ع) در روز عاشورا بود که تداوم قیام حسینی مرهون تلاش های اوست. نقش امام سجاد(ع) پس از حادثه کربلا، در حفظ و تداوم اسلام بسیار حیاتی بود.. این نقش در چند عملکرد جلوه گر شد: انتقاد شدید از اقدام فریب کاران کوفی، مبارزه با حاکمان ستم پیشه اموی، هدایت مردم به سوی رهبران راستین اسلام، زنده نگه داشتنن یاد و خاطره شهدای کربلا و برانگیختن نهضت های خون خواهی حسینی.

سخنان بزرگان

 

امام خمینی(ره) فرمودند: قدری تفکر کن در حالات علی بن الحسین(ع) و مناجات آن بزرگوار با حضرت حق، و دعاهای لطیف آن سرور که کیفیت آداب عبودیت را به بندگان خدا تعلیم می کند. من نمی گویم مناجات آن بزرگواران برای تعلیم عبّاد است؛ زیرا که این کلام بی مغز باطلی است که صادر شده از جهل به مقام ربوبیت و معارف اهل بیت. خوف و خشیت آنها از همه کس بیشتر بوده و عظمت و جلال حق در قلب آنها از هرکس بیشتر تجلی نموده^۱

آیت الله خامنه ای فرمودند: مناجات های پانزده گانه که از امام زین العابدین حضرت علی بن الحسین(ع) نقل شده، گذشته از خصوصیات بارز دعایی مأثور از اهل بیت(ع) این مزیت را داراست که به مناسبت حالات مختلف مؤمن، مناجات ها را انشا فرموده است.^۲

صحیفه سجادیه، اهمیت و مضامین آن

از گنجینه های ارزشمند و ذخیره های خداوند برای مسلمانان به ویژه شیعیان، صحیفه سجادیه است که برخی دعاهای حضرت امام زین العابدین علیه السلام را دربردارد.

اهمیت صحیفه سجادیه

از آن جاست که امام معصومی چون حضرت سجاد علیه السلام با خدای خویش، با این دعاها راز و نیاز و نیایش کرده است. صحیفه، هم از نظر گوینده و هم از نظر مخاطب (پروردگار) ویژگی خاصی دارد. افزون بر محتوای عمیق و مضامین متعالی که در این دعاها نهفته، این اثر از نظر سند نیز از استحکام ویژه ای برخوردار است. این اثر شگرف، در قالب دعا، افزون بر آموزش چگونه دعا کردن، به آموزش دین و اصول دینی، روابط اجتماعی، ارزش های انسانی، اخلاق، حقوق و دیگر مسائل مهم پرداخته است. اثر همیشه جاوید صحیفه سجادیه، نگین درخشانی است که تلألؤ بی بدیل آن چشم خِرد را خیره کرده است. این اثر دارای مفاهیم بلند و معانی دقیق و مضامین گسترده است و در حقیقت، سخنی فروتر از فرموده آفریدگار و فراتر از گفتار آفریدگان است. ^۳

 

پی نوشت ها:

۱. سیمای معصومین در اندیشه امام خمینی(ره) تبیان، دفتر دوازدهم، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، ، ص ۲۸۷.

۲. حدیث ولایت، تهران، سازمان تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۶، ج ۶، ص ۸۴.

۳. سید جواد هاشمی لاهیجی، محمد؛ راز آفرینش: شرح دعای دوم صحیفه سجادیه، ص۱۵.

******************************************

 *حضرت ابولفضل العباس(ع)*

چهارم شعبان ، روز شکفتن گل معطر ابالفضل (ع)

بر شاخسار اهل‏ بیت (ع) مبارک باد

ولادت

حضرت عباس علیه السلام، در سال ۲۶ هجری قمری پا به عرصه گیتی نهاد. مادر بزرگوارش، فاطمه، دختر حزام بن خالد بن ربیعه بن عامر کلبی بود که به ام البنین مشهور است.

چند سال پس از شهادت حضرت فاطمه علیها السلام، امیرالمؤمنین علی علیه السلام از برادرش عقیل که به اصل و نسب قبایل آگاه بود، درخواست کرد زنی را از خانواده ای شایسته و شجاع برای او خواستگاری کند. عقیل، فاطمه کلابیه ام البنین) را برای آن حضرت خواستگاری کرد و ازدواج صورت گرفت. حضرت علی علیه السلام از این بانوی گرامی، صاحب چهار پسر به نام های عباس، عثمان، جعفر و عبدالله شد. عباس علیه السلام از برادران دیگرش بزرگ تر بود و هر چهار برادر به امام خویش، حسین علیه السلام وفادار بودند و در روز عاشورا در راه آن امام، جان خود را نثار کردند.

ارادت قلبی ام البنین علیها السلام به خاندان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به قدری بود که امام حسین علیه السلام را از فرزندان خود بیشتر دوست داشت. نقل است وقتی به این بانوی بزرگوار خبر شهادت چهار فرزندش را دادند، گفت: «مرا از حال حسین علیه السلام باخبر سازید!» چون خبر شهادت امام حسین علیه السلام را شنید، گفت: «رگ های قلبم گسسته شد، فرزندانم و هرچه زیر این آسمان کبود است، فدای امام حسین علیه السلام»

ولایت­مداری

حضرت ابوالفضل(ع) در گلستان سه امام پرورش یافته است: او در این میان، ولایت­پذیری تمام­عیار است. همه تلاش­ها و موضع­گیری­های او در مسیر ولایت ظهور می­یابد. اطاعت بی­چون و چرای او از امام حسین(ع) یکی از آموزه­های مکتب عاشوراست. حضرت عباس(ع) روز عاشورا به برادران خود فرمود: « امروز، روزی است که بایدد بهشت را برگزینیم و جانمان را فدای سید و امام خود سازیم. ای برادران! امروز در جان­نثاری کوتاهی نکنید و چنین نپنداریدکه حسین(ع) برادرِ ماست و ما پسران یک پدرر هستیم. نَه، چنین نیست. بلکه آن بزرگوار، امام، سید و پیشوای ما، و حجت خداوند عالمیان در روی زمین، همچنین فرزند حضرت فاطمه(س) و نور دیده رسول خدا(ص) است» و هنگامی که امام حسین(ع) جان­نثاری و فداکاری آن بزرگواران را نگریست، سخت گریست و به عباس(ع) فرمود: «ای برادر! خداوند به تو جزای خیر دهد».^۱

مقام حضرت عباس (ع) در کلام علما

” علامه سید عبدالرزاق مقدّم نیز در مورد مقام اطاعت حضرت عباس از امام حسین(ع) می­نویسد: «این فضیلت­ها همه از پرتو انوار سیدالشهدا امام حسین(ع) بود که عباس(ع) بر اثر پیروی از او کسب کرده و آیینه تمام­نمای وجود امام حسین(ع) شده بود و بی­شک، حسین و عباس از مصداق­های برجسته این آیات قرآن بودند که خداوند در آیه ۱ و ۲ سوره شمس می­فرماید: «والشمسِ وضُحاها وَ القَمَرِ إذا تَلاها؛ سوگند به خورشید و آن هنگام که فروغ می­بخشد و سوگند به ماه و آن زمان که دنبال خورشید روان است.» خورشید، حسین(ع) است و ماه، عباس؛ چرا که عباس هیچ سخنی نمی­گفت مگر آنکه قبلاً از برادرش شنیده باشد و هیچ عملی انجام نمی­داد، مگر آنکه به جهت پیروی از امامش انجام پذیرد. عظمت و شخصیت معنوی ابوالفضل به سبب نور مقدس امام حسین(ع) بود که در آینه وجود پیراسته­اش، تابیده بود».^۲

پی نوشتها:

1. هفتاد و دو درس زندگی از سیره عملی ابوالفضل­العباس، ص۳۴.
2. ارمغان(۱)، گاه نامه مرکز پژوهش­های اسلامی صدا و سیما (ویژه امام حسین(ع) و عاشورا)، دی ماه ۸۵، ص۳۷؛ چهره درخشان قمر بنی­هاشم، سردار کربلا؛حضرت اباالفضل­العباس و تنقیح­المقال.

*التماس دعا*